ADSIZ GÜNÂŞIK/CABRAİL CAYMAZ – Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki depremlerden etkilenen Gaziantep’in İslahiye ilçesine Düzce’den mevrut gönüllü öğretmenler, yetişek verdikleri öğrencilerle uyumlu mesafe üstelik geçiriyor.
Düzce İl Milli Terbiye Müdürlüğünde vazifeli 14 öğretmen, depremlerin yıkıma bozukluk olduğu İslahiye’ye sınırlanmış Türkbahçe Mahallesi’nde öğrenciler ve aileleriyle benzeri araya geldi.
Burada Türk Silahlı Kuvvetlerince kurulan çadırları okula muhavvil fahri öğretmenler, çocukların motivasyonlarını çoğaltmak için palyaço gösterisi, yüz boyama ve zeka oyunları gibi etkinlikler düzenledi.
Düzce’den mevrut okul müdürü Yüce Kemal Ardıç, AA muhabirine, fahri 14 arkadaşıyla terbiye faaliyetlerine bindi için İslahiye’bile görev yaptıklarını söyledi.
Depremin evvel anından itibaren tam arkadaşlarıyla eş güdümlü halinde olduklarını anlatan Ardıç, “Biz neler yapabiliriz diye niteleyerek düşündük ve hakeza bire bir fırsat artık. Hepimiz doğrusu başvurumuzu yapmıştık.” dedi.
Ardıç, 10 gündür zelzele bölgesinde olduklarını aktararak “Burada 4 farklı yetişek çadırında faaliyetler yürüttük. Türkbahçe’deki okulun kurulumunu da bizler yaptık. İlkokul, ortaokul ve ekol öncesi saha alıyor. 54 öğrencimize yetişek tedris çalışmalarını kılavuzluk, psikososyal destek kabilinden faaliyetleri yürüttük. Ayrıca üniversiteye hazırlanan öğrencilerimizle müntesip hem kök kendisine hem birlikte kösemenlik adına destekte bulunduk.” diyerek konuştu.
Hem çocukları mutlu edebilmek hem da ailelerle elan aşkın benzeri araya gelebilmek amacıyla sevinç düzenlemeye değişmeyen verdiklerini belirten Ardıç, “Hepimiz eğitimciyiz, bizim için sunu pir husus çocukların mutlu olabilmesi. Buna bizim ulama sağlayabilmemiz sarıklı amacıyla sunma iyicene duygudur.” ifadesini kullandı.
Okul müdürü Abdurrahman Ak Pak birlikte depremlerin önceki anından itibaren sarıklı arkadaşlarıyla yer sarsıntısı bölgesine gelmek istediklerini anlattı.
Öğrencilere maneviyat verdikleri amacıyla çokça sevindiklerini dile getiren Bembeyaz şunları kaydetti:
“Biz de depremi muammer namına biliyoruz kim öğrenciler çokça rehavet çektiler. Aynı zaman önceki gidelim, öğrencilerle karşı karşıya gelelim, onlarla beraber motivasyonlarını artıracak işler yapalım istedik. Buraya geldiğimiz amacıyla çokça sevindik. Öğrencilerin günden güne iyileştiğini fark ettik. Demincek gözlerinin içi gülüyor, önceki geldiğimizde öğrenciler bomboş bakıyordu. Haddinden Fazla üzüldük. Geldiğimizde değişmeyen aldık, depremle ilişkin hiçbir husus sormadık. Şu anda gözlerinin içi gülüyor, bol kim gelmişiz.”
Düzce depremini yaşadığını anlatan Parlak şöyle konuştu:
“Arada haddinden fazla nazik fark var. Biraz zaman geçtikten sonradan serian karışan olduk, öğretmenlerimizi hareket bölgelerine gönderdik. Gideceğimiz okullar amade, çadırlar hazır, yememiz içmemiz, temizliğimize varana kadar gelişigüzel madde mutasavver. 1999 depreminde ise peşinden bir lahzada 12 Son Teşrin depremine yakalandığımız amacıyla benim bulunduğum meslek yıkılmadığından tüm Düzce’nin öğrencileri oraya geldi. Diğerleri çadır kurulana, motivasyon yapılana, öğretmenler benzeri araya toplanana büyüklüğünde ayrımsız ahit geçti. Öğrencileri unuttuk bütün öz telaşındaydı. O zamanki şartlarla şimdi şartlar beyninde büyük farklar var. İlk 17 Ağustos’ta, 12 Teşrinisani’de depremler olduğunda Düzce Milli Yetişek ağız ağıza boşaldı. Yerli öğretmenler gidince, eskimemiş gelen öğretmenleri güdülemek çok zordu oldu. Çokça sıkıntılar çektik.”
